Pening

dunia rasa macam kosong...tiba2 rasa takut dan berdebar...sy senyap...sy berfikir...sy ingat semula...sy keliru...betul ke ni???tapi sy memang dah pernah agak akan hal itu...cuma sy buat2 tak perasan...sy abaikan je...tapi tiba2 ia datang lagi...kali ni agak konkrit kedatangannya...sy rasa seperti dah diracun...sy terganggu...sy terganggu sampai termimpi2...

sy fikir...emm...sy sengaja cari pasal...atau sy terburu2...atau memang ini dah tertulis di Loh Mahfuz???sy tak tau yang mana satu...pada satu2 ketika sy mengharapkan yang terbaik...tapi tak semua yang sy harapkan supaya jadi terbaik itu akan jadi terbaik...sy rasa sy sedikit buntu...sy tertanya2...kenapa jadi macam ni padahal sebahagian dalam diri sy tak jadi pun macam tu...

atau mungkin ini sudah nasib sy???atau sy bakal menjadi penyelamat???tapi penyelamat yang macamana?sy bukanlah superheroin...malah sy tak pernah pun buat kerja2 menyelamat nih...nafas sy terasa sesak...tiba2 sy mendapat satu keputusan lain...dari satu segi...sy bersyukur dengan keputusan itu kerana dengan keputusan itu, banyak perubahan yang akan dapat sy lakukan...erm..sy fikir mungkin perubahan untuk mengelakkan daripada berdepan dengan perkara yang sy bimbangi ini...dari satu segi yang lain, sy bimbang lagi...sy menghitung ketikanya...sy berdoa dan berharap tidak sy saja yang akan diberi keputusan itu pada waktu dan tempat yang sama...sy mahu seperti dulu...di saat sy berasa tidak tenteram...tiba2 sy dikejutkan dengan kedatangan penyelamat yang lain...alangkah leganya sy ketika itu...sekurang2nya ketakutan dan ketakselesaan sy pada saat itu dapat dikurangkan...

kali ini...sy masih mengharapkan kejadian seperti itu akan berlaku lagi...sy tak patut takut...ingat pada kata2 hikmah ini...manusia sering takut kepada 2 perkara...pertama, pada perkara2 lepas yang menyebabkan mereka sedih...kedua, perkara2 akan datang yang belum lagi mereka tempuhi...

ya...sy selalu macam tu...tapi selepas sy mendengar kata2 hikmat itu...sy rasa seperti dah dipulihkan...ada lagi kata2 hikmat yang berjaya memulihkan sy...lalui saja apa2 yang mendatang kerana kita tidak akan kekal pada setiap yang kita lalui itu dan pastinya ia akan berakhir dengan liang lahad...bukan nak sangat ke sana dengan begitu awal...tapi jika kita terasa sedih, hampa, takut, dan bermacam2 lagi perasaan yang kurang menyenangkan...sy rasa kata2 hikmat yang sy dah tulis di atas sedikit sebanyak membantu memulihkan keadaan...

pada saat ini...sy seperti membilang waktu...agaknya tinggal berapa jam lagi sy akan duduk di sini?sy bimbang???ya, sy bimbang...sy takut???ya, sy takut...

tapi sy perlu hadapi walau apa pun yang terjadi dan berharap ia cepat berlalu seperti masa2 yang pantas berlalu meninggalkan kita dan takkan kembali lagi...

semoga sy diberi kekuatan untuk melaluinya...

ameen...